Safety Not Guaranteed

تضمینی برای خوب بودن این فیلم نیست

 

نقد و بررسی فیلم

Safety Not Guaranteed   تضمینی برای امنیت نیست

این که برای ساخت یک فیلم ، ایده ای جدید و خلاقانه داشته باشیم خیلی خوب و در وهله ی اول جذب کنندست اما مهم تر از خود ایده و شروع اولیه ی داستان ، ادامه دادن و پرورش اون ایدست .

تضمینی برای امنیت نیست اولین قدم برای جذب مخاطب رو از نوشته ی خلاقانش روی پوستر شروع می کنه ؛ حتی در فصل افتتاحیه هم به قدری خوب شروع می شه که تردیدی برای مخاطب باقی نمی ذاره که با فیلمی طرفه که علی رغم شوخی های هوشمندانه ، حرف جدی هم برای گفتن داره اما متاسفانه فیلم نه خیلی کمدی جذاب و سرحالیه و نه حرف نویی قراره بزنه و نه حتی روندی که در نظر می گیره تا حرفش رو بزنه خوب و موثره .

فیلمنامه خیلی سریع داستان این آگهی روزنامه ای رو آغاز می کنه و گروه 3 نفره که به نظر میاد ، بتونن در ادامه حسابی سرگرم کننده باشن به دنبال فرد مرموز می رن ، متاسفانه هر چه قدر که در طول کار مخاطب تلاش می کنه تا نکته ی ویژه ای رو پیدا کنه ، چیز خاصی یافت نمیشه؛ حتی نقطه عطف فیلم یعنی زمانی که معلوم می شه واقعا این مرد کیه هم هیچ تاثیر و حس خاصی رو ایجاد نمی کنه چون فیلمنامه خیلی راحت ازش می گذره و دوباره داستان خودش رو از سر می گیره گویی که این اتفاق هیچ تاثیری بر روند فیلم نداره ؛ در واقع اگر چه فیلمنامه ریتم مناسبی داره و با درگیر کردن مخاطب در موقعیت های مختلف نمی ذاره خسته بشه اما بیشتر ادای یک فیلم جذاب و متفاوت رو درمیاره .

مفهوم نهایی فیلم یعنی وجود یک شریک واقعی و همیشگی برای زندگی ، عمق کافی رو نداره و بالطبع به خود فیلم هم عمق خاصی افزوده نکرده چرا که اگه با کمدی طرف بودیم که حرفش رو ، نه از طریق همچین داستان فریبنده ای ، بلکه به شکلی ساده تر و جذاب تر می زد قطعا بیشتر می تونست تاثیرگذار باشه ؛ این که گفتم فریبنده به این دلیله که ایده سفر در زمان فقط در اسم فیلم ، پوسترش، ایجاد توقع برای دیدن یه اثر هوشمندانه و خود سکانس سفر خلاصه می شه وگرنه در طول فیلم هیچ تاثیر خاصی نداره و بیشتر به بازی شبیهه که در پایانش هیچ چیزی نصیبتون نمی شه .

حتی داستانهای فرعی مثل داستان کارکتر جف و یا خود کارکتر آرانو هیچ کمکی به فیلم نکرده ، کافیه اونها رو از فیلم حذف کنید و ببینید چه قدر کار رو دچار اخلال می کنه ، واقعیت اینه که تاثیر زیادی نداره چون که این دو کاراکتر و در وضعیت بدترش ، کاراکترهای دیگه ی فیلم به هیچ چیز خاصی نمی رسن و سرانجامِ درست و حسابی ندارن و در پایان به نظر میاد انگار کلا وصله هایی بودن که قرار بوده صرفا وقت فیلم رو پرکنن .

شاید بشه به خاطر کارگردانی قابل قبول کالین تره وورو  و بازی دلنشین آبری پلازار در نقش داریوس ، تضمینی برای امنیت نیست رو اثری متوسط دونست اما در واقع فیلم در راهی که در پیش گرفته ، نتونسته موفق باشه و تاثیر خاص و ماندگاری هم بر مخاطبش نمی ذاره.