نـقـد فـیـلــم هـالــیوودی

نقد فیلم خارجی نقد فیلمهای هالیوودی سینمای هالیوود

نـقـد فـیـلــم هـالــیوودی

نقد فیلم خارجی نقد فیلمهای هالیوودی سینمای هالیوود

جان ویک John Wick



بعد از اثر نسبتا خوب فرمانروایان خیابان , کیانور ریوز از جریان اصلی سینما دور شد و عدم توفیق مورد انتظار در تجربه شخصی مرد تای-چی و تجربه بلاک باستری ۴۷ رونین ، ندای افول یکی از ستاره ها رو می داد اما همکاری ریوز با دیوید لیچ و چاد استاهلسکی باعث شد تا بتونه بازهم خودی نشون بده . البته برخورد مخاطبین و منتقدین عموما کمی بیش از سطح واقعی فیلم بوده چرا که جان ویک برخلاف اکشن تراز اول و سرحالش , در فیلمنامه بدجور سطحی و خسته کنندست. 
معمولا در آثار اکشن بیش ترین تمرکز روی سکانس های اکشنه و دقت روی وجه بصری خیلی جدی گرفته نمی شه خصوصا که دوربین لرزان ، کم تر مجالی برای قاب بندی های ایستا و شکیل میده و همین تفکر و دقت روی قاب بندی و جذابیتهای بصریِ جان ویک ، در وهله اول اون رو از اکشن های معمول پیش انداخته و دقایق آروم ابتدایی ، هوشمندی فیلم رو بیشتر نشون میده چراکه کیه که ندونه این دقایق ، آرامش قبل از طوفانه . نمایش کامل کشته شدن تک تک افراد و گاها چند نفر صرفا در یک برداشت بدون قطع و همچنین ترکیب متنوع و جذاب موسیقی و البته وجود تیپ و استایل ریوز و کمک گرفتن از آثار گذشته ، جان ویک رو به اکشنِ تک نفره ای متفاوت و گاها غافلگیرکننده تبدیل کرده .
اما مگه می شه فیلمی رو اکشنی خالص دونست و تنها به خاطر سکانس های اکشن اون رو به عنوان فیلمی خوب ارزیابی کرد ؛ جواب قطعا منفیه . بدون در نظر گرفتن پرداخت ضعیف همسر جان و عدم اثر گذاری لازم در نقطه آغازین ، نقطه عطف داستان که برانگیخته شدن قهرمانه و به خاطر یه ماشین و یه سگ اتفاق می افته به شدت احمقانست و کافیه این انگیزه رو با برابرساز دیگر اکشن تک نفره سال مقایسه کنید و ظاهرا باید به جمله " It's personal " اکتفا کرد . روند فیلم و این انتقام شخصی فارغ از سکانس های اکشن ، هرگز برای مخاطب جدی نمی شه و همذات پنداری ایجاد نمی کنه ؛ متاسفانه این رویه در مورد پرداخت بقیه کاراکترها و اتفاقات تا پایان ادامه داره و بعیده مخاطب بتونه ویژگی خاصی بجز آدمکشی حرفه ای برای این کاراکترها بیان کنه و در این بین صرفا خود ویگو (مایکل نیکوییست) ، پرداختی قابل قبول داره .
تمرکز روی جنبه های تکنیکی و تلاش برای خلق اکشنی منحصربه فرد ، رابطه معکوسی با فیلمنامه داشته و وقتی جان ، پسر ویگو رو می کشه ، جای تعجب نیست که ادامه فیلم کشش گذشته نداره و در سکانس های پایانی هم چندان خبری از طراوت سابق نیست و شاید حتی مخاطب ترجیح بده این داستان آبکی زودتر به اتمام برسه تا تجربیاتش کمتر خدشه دار بشه و در کل به عنوان مقایسه ای شخصی ، برابرساز رو نسبت به جان ویک ، فیلمی بهتر، ارزشمندتر و حتی خشونتش رو هم به مراتب قابل قبول تر می دونم .   


نظرات 1 + ارسال نظر
منیره چهارشنبه 2 اردیبهشت‌ماه سال 1394 ساعت 09:51 ق.ظ

جان ویک فیلمی عالی و بسیار سرگرم کننده است.

ممنون از نظرتون ، بالاخره سلیقه ها متفاوته .

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد