نـقـد فـیـلــم هـالــیوودی

نقد فیلم خارجی نقد فیلمهای هالیوودی سینمای هالیوود

نـقـد فـیـلــم هـالــیوودی

نقد فیلم خارجی نقد فیلمهای هالیوودی سینمای هالیوود

سرنوشت خشمگین The Fate of the Furious


No More Fast , No More Furious

نقد و بررسی فیلم

The Fate of the Furious

سرنوشت خشمگین ( سریع و خشن 8 )

...

...

برای بررسی برخی فیلمها خصوصا آثار اکشن و کمدی ، ممکنه این تصور وجود داشته باشه که نباید خیلی به اونها سخت گرفت و از اونها انتظارات زیاد و همه جانبه ای داشت ؛ قطعا سطح توقع متفاوت از آثار مختلف در ژانرهای متمایز ، کاملا درست و منطقیه اما وقتی کیفیت فیلم گاها از معمولی ترین حالت ممکن هم تنزل پیدا می کنه و گویی تمام عوامل در بخش هایی از فیلم یا مانند اینجا در تمام فیلم ، دچار فقدان شعور سینمایی می شن (شاید هم مخاطبینشون رو عاری از این ویژگی می دونن) اتفاقی مانند هشتمین قسمت سریع و خشن با نام سرنوشت خشمگین یا هر عنوان مضحک دیگه ای پیش میاد.

 اگه در قسمتهای قبلی با داستانی شاید پیش پاافتاده ، غیرمنطقی اما کم و بیش قابل قبول و گاها جذاب و سرگرم کننده طرف بودیم اما در این مورد ، مشکل از ضعف یا بی منطقی داستان نیست ؛ مشکل در اینجاست که علنا داستانی در کار نیست ؛ رخدادهایی پوچ و احمقانه در کنار هم شالوده ی از پیش ویران شده ی اثر رو تشکیل دادن و همین ایراد اساسی باعث شده که جذابیت های اصلی فیلم برخلاف سایر قسمت ها در بخش های فرعی اون قرار بگیره مانند تقابل گهگاه هابز و دکارد شاو ؛ اگرچه ماجراهای حاشیه ای کاراکتر دکارد شاو و تغییر و تحول این کاراکتر هم انقدر زیاده که بیش تر به نظر میاد هجویه ای بر کاراکتر خودش در قسمت قبل باشه یا  وقتی نوبت به مهم ترین سکانس یعنی اکشن پایانی در روسیه می رسه ، تکه پرانی و حرکات رومن پیرس از مجموع این سکانس جذاب تر و بهتره چراکه سکانس شدیدا غیرقابل باوره و دلیلی برای دنبال کردن اون و نگران کاراکترها شدن وجود نداره.

یکی از دلایل جذابیت همیشگی سری سریع و خشن ، سکانس های ماشین سواری بوده که از دلایل اصلی ساخت قسمت اول سریع و خشن و توامان یکی از دلایل موفقیتش بود. فارغ از میزان تغییر و تحولات پیش امده در این کیفیت سواری در طول این سالها  ، قسمت هشتم نه تنها یک قدم پا رو فراتر نگذاشته بلکه علنا به بیراهه ای پرت رفته. برخلاف سری های قبل که گاها شاهد توانایی های رانندگی و قدرت کاراکترها پشت ماشین بودیم و ارزش خاصی می شد برای اونها قائل شد ، در اینجا  از همون فصل افتتاحیه غیرمنطقی و اغراق شده باید حدس زد که مخاطب اینجا با اثری غیرمعمول طرفه و در بین تمام سکانسهای غیرجذاب ماشینی ،  شاید بی انصافی بشه سکانس چشمگیر و بزرگ حمله ماشین ها در نیویورک را نادیده بگیریم که مرز جلوه های بصری و جلوه های ویژه میدانی اون چندان مشخص نیست . ضعف شدید دیگه این قسمت که بازهم عدم جذابیت رو به همراه داره ، کاراکترهای ابرانسان اونه ؛ موجوداتی! که نه تنها در قامت پیاده ، هیچ انسانی رو یارای مبارزه با اونها نیست ، بلکه توانایی های اونها به طور خاص دامینیک تا حدیه که به هیچ وجهی نمی شه اونها رو متوقف کرد ؛ در صورتیکه در سینمای ابرقهرمانی امروز برخلاف این جریان عجیب و حاکم بر سریع و خشن ۸ ، حتی ابرقهرمان ها دچار شکست و ضعف های جسمانی می شن.

نگارش بیشتر در مورد سریع و خشن ۸ مثل تماشای دوباره اون  کاری عبثه . سریع و خشن ۸ برای تماشای یکباره ، معدود پلان ها و سکانس های قابل توجهی داره  اما برخلاف ادعای وین دیزل که عقیده داشت ، این قسمت جاه طلبانه ترین ، سرگرم کننده ترین و بهترین سواری در بین این مجموعه است  ، باید اضافه کنم که این قسمت قطعا احمقانه ترین و بدترین فیلم این مجموعه و در واقع نسخه کودک-نوجوانانه سریع و خشنه و به حدی به کیفیت نسبی این مجموعه و خصوصا کاراکتر اصلی یعنی دامینیک ضربه زد که به عنوان یکی از دنبال کننده های این مجموعه ترجیح می دم همچنان فکر کنم سریع و خشن هنوز همون ۷ قسمته و قسمت هشتمی در کار نیست .


در همین رابطه بخوانید:

سریع و خشن 6

سریع و خشن 7




نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد