نـقـد فـیـلــم هـالــیوودی

نقد فیلم خارجی نقد فیلمهای هالیوودی سینمای هالیوود

نـقـد فـیـلــم هـالــیوودی

نقد فیلم خارجی نقد فیلمهای هالیوودی سینمای هالیوود

Frankenweenie


نقد و بررسی فیلم

 فرانکن وینی   Frankenweenie



تیم برتون 7 سال بعد از عروس مردگان دوباره به سراغ ژانر انیمیشن و سبک استاپ-موشن رفته . اینبار برتون فیلم کوتاه و زنده خودش محصول 1984 رو به یک انیمیشن تبدیل کرده و تا حد زیادی سعی کرده دو فیلم ساخته شده حس و حال مشترکی داشته باشن ، حتی روند داستانی و سکانس های کلیدی فیلم هم تقریبا از هر نظر یکی هستن.

فرانکن وینی اما اشکالات متعددی داره و برعکس عروس مردگان ، نمی شه براش جایگاه ویژه ای حتی در بین انیمیشن های سال در نظر گرفت ؛ اولین ایرادی که می شه به فیلم گرفت تاکید زیاد برتون بر شبیه سازی این فیلم با فیلم کوتاهیه که بهش اشاره شد تا جایی که رنگ ها و کارگردانی هنری فیلم در سطح همون فیلم کوتاهه و به عنوان یه اثر انیمیشن تقریبا نکته ی زیباشناسانه ای نمی تونید در فرانکن وینی پیدا کنید حتی باید بگم این رنگ سیاه احتمالا مخاطبین کم سن و سال و حتی شاید بزرگسال رو ناامید می کنه.

به لحاظ داستانی جزئیاتی مثل همکلاسیهای ویکتور ( کاراکتر اصلی ) و هیولاها به فیلم اضافه شده که باعث طراوت مظاعف و قاعدتا تبدیل به یه اثر بلند شده اما به لحاظ شخصیت پردازی تقریبا کار خاصی برای هیچ کدوم از کاراکترها صورت نگرفته و باید بگم کاراکترها نهایتا چیزی بیش از یه تیپ معمولی نیستن و هیچ همذات پنداری خاصی با اونها وجود نداره و به راحتی بیشترشون بعد از فیلم فراموش می شن ؛ حتی این کاراکترها طنز ویژه ای هم به اثر اضافه نکردن و در کل کمبود طنزدر طول اثر به شدت حس می شد ؛ در واقع کاراکتر معلم ، همشاگردیهای ویکتور و پدر و مادرش ، با اینکه هیچ کدوم نه شما رو آزار می دن و نه ازشون بدتون میاد و حتی شاید کمی جذاب هم باشن اما همون کلیشه هایین که در طول انیمیشن های این چند ساله بودن . طراحی کاراکترها هم شباهت های زیادی با انیمیشن عروس مردگان داره مخصوصا کاراکتر اصلی هر دو فیلم .

برتون از دل سکانس های مهم و تاثیرگذار فیلم هم ، آنچنان اجراهای ویژه ای رو از آب درنیاورده و به جای خلق سکانسهای جدید و متفاوت ، تقریبا همون سکانس های فیلم کوتاهش رو اینبار به انیمیشنی استاپ  موشن تبدیل کرده.

در این بین مطمئنا یکی از شاخص ترین برتریهایی که این فیلم نسبت به فیلم 1984 داره ، مفهومیه که برتون از طریق این دیالوگ سعی در القاش داشته که اتفاقا مهم ترین دیالوگ فیلم هم هست " علم خوب و بد وجود نداره اما واسه هر دو راهش می شه استفاده کرد ".




در کل فرانکن وینی اگر چه فضاسازی باورپذیر و صداپیشه های خوبی داره و تقریبا هم سرگرم کنندست اما نسبت به عروس مردگان به مراتب عقب تره و به ناچار باید بگم بیشتر از یه فیلم متوسط نیست .